اثر سیدر، هورمون eCG و روش تلقیح مصنوعی بردرصد آبستنی و نرخ بره‌زایی میشهای نژاد زل

زمینه مطالعه: استفاده از انواع پروتکل‌های همزمانی فحلی و روش‌های تلقیح مصنوعی نرخ باروری متفاوتی در گوسفند نشان داده است. هدف:‌ ‌هدف این مطالعه بررسی نرخ آبستنی و بره زایی به دنبال دوره‌های درمانی متفاوت پروژسترون، هورمون  ‌eCG و همچنین تلقیح مصنوعی به دو روش لاپاراسکوپی و ترانس واژینال  در میش‌های نژاد زل بود. روش کار:‌ ‌180 رأCس میش 3 تا 4 ساله از نژاد زل با میانگین وزنی kg‌5/2±5/45  در این آزمایش استفاده شدند. میش‌ها به صورت تصادفی در سه گروه مساوی 60 تایی قرار داده شدند. میش‌های هر یک از گروه آزمایشی برای مدت 10 (گروه الف)، 12 (گروه ب) و 14 (گروه ج) روز سیدرگذاری شدند. همزمان با سیدر برداری، میش‌های هر گروه در 3 زیر گروه 20 تایی قرار داده شده و به ترتیب به هر زیر گروه صفر (کنترل)، 400 و500 واحد ‌eCG‌ تزریق شد. 54 ساعت بعد از سیدربرداری، میش‌های هر 3 زیرگروه به دو زیر گروه 10تایی تقسیم و یک گروه به روش لاپاراسکوپی و گروه دیگر به روش ترانس واژینال تلقیح مصنوعی شدند. نتایج:‌ ‌نتایج نشان داد که تزریق هورمون ‌eCG‌ همزمان با برداشت سیدر در هر 3 گروه آزمایشی باعث افزایش نرخ آبستنی می‌‌گردد، اما تنها در 2 گروه آزمایشی الف و ب (10 و 12 روز سیدرگذاری) تعداد میـش‌هـای فحل را افزایش داد. تلقیح مصنوعی به روش لاپاراسکوپی نسبت به ترانس واژینال باعث افزایش درصد آبستنی و نرخ بره زایی شد. نتیجـه‌گیری‌نهایی: تزریق 500 واحد هورمون ‌eCG‌ همزمان با برداشت سیدر و تلقیح مصنوعی به روش لاپاراسکوپی بهترین راندمان آبستنی و بره‌زایی را در میش‌های نژاد زل نشان داد.